Af hverju snuprur.

Ég skrifaði grein á heimasíðuna alftanes.xd.is 11. janúar sl. Svo mjög varð einhverjum í stjórn Sjálfstæðisfélagsins á Álftanesi um mína tillögu í lok greinarinnar að kallað var til skyndifundar í stjórninni þann 13. janúar og varð afrakstur fundarins m.a. að sett var ályktur stjórnarinnar á heimasíðuna þann 15. janúar.
Í lok ályktunar stjórnarinnar er aðvörun til mín eða snuprur, vegna tillögu minnar um að félagar í Sjálfstæðisfélagi Álftaness ættu að hafa var um hvort viðkomandi sé jafnframt í Sjálfstæðisflokknum.
Ég segi í greininni að ég óski eftir umræðu um tillöguna á vettvangi Sjálfstæðisfélagsins. Stjórnin virðist ekki hafa tekið afstöðu til þess atriðis. Auðvitað mun sú umræða fara fram, með eða án aðkomu stjórnarinnar.
Dæmi hver sem vill, en ég skrifa mínar greinar og pistla undir eigin nafni, þannig að enginn vafi sé hvaðan viðkomandi ritverk er ættað.
Ég læt hér fljóta með greinina umræddu dags. 11. janúar sl. og í framhaldi af henni aðra grein, sem ég vitna í í greininni og var birt á heimasaíðunni einnig 30. desember sl.
Þessi póstur er langur að þessu sinni, en nauðsynlegur að mínu viti, til þess að samhengi fáist og viðkomandi geti ef vill, myndað sér skoðun á mínum hugrenningum.

Á Sjálfstæðisfélagið á Álftanesi samleið með Sjálfstæðisflokknum?

Í þeim hremmingum, sem ríða yfir þjóðina og þeirri augljósu staðreynd að mjög alvarleg kerfisklikkun varð, er skellur
alþjóðafjármálakreppunnar mun erfiðari viðfangs, en ella hefði orðið.

Ljóst er að alþingi Íslendinga hefur brugðist all hressilega og er enginn, sem þar sitja undanskilinn í ábyrgðinni.

Sú spurning hlýtur að leita að okkur félögum í Sjálfstæðisfélagi Álftaness hvort hagsmunir okkar fari saman með Sjálfstæðisflokknum um þessar mundir. Það er morgun ljóst að nafnið „Sjálfstæðisfélag Álftaness“ vísar til þess að við erum fyrst og síðast með hagsmuni Álftnesinga að leiðarljósi. Við erum almennt ekki að fjalla um landsmálin í bæjarstjórninni. Því ætti það að vera val hvers og eins, sem vill vera skráður í Sjálfstæðisfélagið, hvort sá hinn sami vill einnig vera skráður í Sjálfstæðisflokkinn.

Það er ýmislegt sem veldur þessum hugrenningum mínum, ástandið á Álftanesi, ástandið í efnahagsmálum þjóðarinnar og umræða um ESB.

Það virðist vera að það sé raunverulega verið að reyna að koma því inn hjá almenningi að Evrópusambandsumræða og aðild að því sé einhver lausn á vanda þjóðarinnar núna! Svo er alls ekki. Ekki verður séð að á næstu misserum verði búið að skipta út krónunni fyrir evruna. Ekki verður heldur séð að við rynnum átakalaust í eina sæng með evrópuþjóðum í ESB. Séu einhverjar töfralausnir til í skúffum, af hverju ekki eins að ræða að taka upp dollar í stað aumrar krónunnar?

Nei, það er engin skammtímalausn með umræðuflækjunni um Evrópusambandið, það er verið að afvegaleiða þjóðina með þeirri sýningu.

Þjóðin á í miklum vanda, sem þarf að koma böndum á nú þegar, því annars versnar bara ástandið svo um munar með mögulega skelfilegum afleiðingum.

Ljóst er að alþingi hefur brugðist. Allavega verða þingmenn Sjálfstæðisflokksins að skilgreina markmið sín á ný og það sem allra fyrst í ljósi nýrra aðstæðna í allri þessari hryllilegu siðblindu græðgisvæðingar og hamslausa, eftirlitslausa og samanflækta einstaklinga/fyrirtækja og bankakerfi. Og áfram heldur sukkið með sama liðinu við stjórnvölin í bönkunum, sama liðinu og með aðferðum ribbalda spann upp hrikalega svikamillu síðustu misseri, sem Íslendingar þurfa að lifa með um tugi ára. (Sjá nánar áramótagrein undirritaðs).

Yfirmannað stjórnkerfi landsins, virðist ófært um að koma skilmerkilegum boðum til landans um hvað hafi gerst, hver sé staðan í dag og hvað sé framundan til lausna!

Eitt virðist þó klárt, að þjóðin mun hafa hrokkið í það minnsta 50 ár aftur í tímann!

Sennilega var eitthvað til í því hjá forsætisráðherra í ræðunni frægu, að við þyrftum að biðja guð um að hjálpa okkur.

Það virðist vera að koma á daginn að kerfisliðið er tæplega þess megnugt að koma alvarlega laskaðri skútunni af strandstað. Svo notuð sé skýrskotun til orðalags ráðherranna og þingliðsins fyrstu vikurnar eftir að ósköpin dundu yfir okkur.

Því er spurt: Eigum við samleið með Sjálfstæðisflokknum? Verðum við ekki að hafa val?

Svo virðist sem drekkja eigi landanum í umræðu um mögulega aðild að Evrópusambandinu í stað þess að koma til skila til fólksins að laga eigi stöðu einstaklinga og fjölskyldna og ekki síður að stuðla að framhaldslífi vel rekinna fyrirtækja í landinu.

Við Álftnesingar þurfum að spyrja okkur þeirrar spurningar hvort hagsmunum okkar sé betur borgið án spyrðingar við sjórnmálaflokka landsins, hvað bæjarmálefnin varðar? Alla vega, þá á slíkt að vera val hvers og eins.

Þá er ég ekki að tala um gervital eða gervimennsku, eins og fulltrúar Á – lista reyndu fyrir síðustu kosningar, að telja kjósendum trú um ótrúlegustu hluti og m.a. að þau væru óflokksbundin. Þeim tókst að villa um fyrir kjósendum með framferði sínu, auk þess urðu þau mjög flokksbundin daginn eftir að kosið var.

Við næstu sveitarstjórnarkosningar verðum við Álftnesingar að bera gæfu til að stilla fram hæfasta liðinu til framboðs til bæjarstjórnar.

Svo stórkostleg mistök hafa átt sér stað á þessu kjörtímabili í stjórnsýslu Álftaness og óráðssían með peninga íbúanna verið með svo miklum ólíkindum að engu tali tekur. Það verður mikið vandaverk fyrir þá sem við taka eftir rúmt ár.

Ég vil umræðu á vettvangi Sjálfstæðisfélags Álftaness.

Um þessi atriði þarf að verða heiðarleg umræða á vettvangi Sjálfstæðisfélagsins á Álftanesi. Við þurfum með eðlilegri umfjöllun að heyra skoðanir hvers annars.

Er mögulegt að tengsl Sjálfstæðisfélagsins við Sjálfstæðisflokkinn muni skaða framboð félagsins til bæjarstjórnar vorið 2010? Slíkt verður að vera hafið yfir vafa í þeim óhemjuviðgerðum, sem þá þarf að fara fram á alvarlega löskuðum bæjarsjóði Álftaness.

Því er tillaga mín þessi:

Þeir sem eru nú skráðir í Sjálfstæðisfélag Álftaness hafi val um hvort þeir verði áfram jafnframt skráðir í Sjálfstæðisflokkinn.

Þeir sem munu skrá sig í Sjálfstæðisfélag Álftaness hafi val um hvort þeir séu jafnframt skráðir í Sjálfstæðisflokkinn.

Guðmundur G. Gunnarsson bæjarfulltrúi Sjálfstæðisfélagsins.


Álftanes, vatnaskil um áramót.

Flyt Álftnesingum hátíðarkveðjur. Síðustu vikur, eða allt frá byrjun október sl. hafa dunið á landsmönnum hrina frétta af óheillatíðindum úr fjármálaheimi, þar sem allt sem gat farið úrskeiðis, fór úr böndum. Þrátt fyrir að heyra mátti fyrstu dagana að hér væri á ferðinni algerlega fráleita og óviðráðanlega atburði, þá hefur smátt og smátt komið í ljós að svo er auðvitað alls ekki, nema að hluta til. Mál hafa þróast til mjög alvarlegrar stöðu, það er skollin á kreppa.

Hvernig má það vera að svona lagað gerist?

Í allri stjórnsýslu landsins, sem hefur á borðinu staðreyndir úr fortíðinni, sem hefur tæknina, upplýsingastreymið, eftirlitið og öll þau tæki og tól sem þarf til þess að rammi sé skýr um alla skapaða hluti. Slík talning getur verið endalaus, eitt má þó hafa í huga í upptalningunni, EES.

Þrátt fyrir þetta allt, þá verður skellur hér á Íslandi með svo miklum ólíkindum að engu lagi er líkt. Það er nefnilega þannig að stjórnvöld létu óátalið að hér færi fram hömlulaus útrás fjármálafyrirtækja og annarra stórra rekstraraðila. Það mun vera í takt við hluta samningsins um Evrópska efnahagssvæðið (EES) um frjáls viðskipti landa á milli. „Útsjónarsamir“ einstaklingar sáu að þessi samningur virkaði auðvitað í báðar áttir, sem sagt bæði til Íslands og frá. Þá þótti nauðsynlegt að sýna heiminum hvernig ætti að gera slíka hluti sem þessa. Íslendingar sem fyrir um fimmtíu árum lifðu við slík höft um alla skapaða hluti að fáheyrt var í Evrópu. Nú skyldi þeim þjóðum sem í árhundruð hafa þróað með sér umsýslu og fjármálaveldi, sýnt hvernig ætti að gera hlutina. Sem betur fer er þó ljóst að í öllum þeim darraðadansi, sem á okkur hefur dunið berast fréttir af því að meðal fyrirtækja sem hösluðu sér völl í útrásinni eru aðlilar sem hafa komið ár sinni vel fyrir borð, sem betur fer.

Það er lyginni líkast þau ósköp, sem dunið hafa á landanum í fréttum af ótrúlegum sýndarveruleika þessa fólks, sem hafði atvinnu af á háum launum m.a. að spila á gengi gjaldmiðilsins okkar og einnig þótti þeim nauðsynlegt að spila á gengi hlutabréfa á markaði, sem var haldið í hæstu hæðum með bolabrögðum.

Auðvitað er spurt, hvernig gat þetta gerst?

Enn eru að berast fréttir af ósómanum. Auðvitað spyr venjulegt fólk sem ræddi þessi ósköp síðustu misseri sín á milli eins og gerist og gengur, hvernig gat allt þetta gerst? Auðvitað spurði almenningur sig hvernig menn gætu bara skipst á pappírum um eignarhald fyrirtækja, skráðum fyrirtækjum í Kauphöll, búið til virði, stofnað nýtt fyrirtæki, selt, samið við sjálfa sig, aukið verðmætið með eignaskráningu viðskiptavildar, látið nýja firmað greiða með peningum eða fjölrituðum hlutabréfum í milli og svo allt klabbið selt á ný yfirskuldsett, við fyrsta séns. Ekki nóg með það, búningurinn var svo snilldarlega samansettur að lífeyrissjóðir, bankar, fyrirtæki og almenningur fjárfesti í öllum pakkanum. Þá er og vert að hafa í huga að bankarnir sjálfir tóku þátt í dansinum, með því að falsa gögn og tilfærslur til að halda uppi gengi hlutabréfa í sjálfum sér og þeim fyrirtækjum sem voru í viðskipum við þá. Auk þess sem eigendur bankanna höfðu sankað að sér eigin fyrirtækjum í viðskipti, sem var svo lánað fé úr sjóðum, sem landsmenn margir, fyrirtæki og jafnvel lífeyrissjóðir höfðu verið plataðir til að leggja fé í, með væntingum um mikla og örugga ávöxtun, að sögn starfsfólks bankanna. Starfsfólk bankanna þurfti á námskeið hjá eigendunum til þess að læra inn á sukkið. Hvað með alþingi, sem setur leikreglurnar? Hvað með það kerfi sem sett var upp í kjölfar samþykktar um EES og átti að halda utan um alla skynsemina? Fór umræða síðust missera manna á meðal, um þessi ósköp sem voru að gerast í þjóðfélaginu, fram hjá alþingismönnum? Af hverju hafði kerfið ekki áhyggjur af því að skuldir bankanna stefndu í 12 faldar árstekjur ríkissjóðs? Er það mögulegt að fagnaðarlæti fréttamaskínunnar undanfarin ár yfir „allri velgengninni“ og stílfærðar fréttir af ósköpunum hafi sljóvgað svo meðvitund kerfisins og þar með okkar allra, eins og til var stofnað af „sterkefnuðum“ eigendum fjölmiðlanna? Meira að segja RÚV tók þátt í „dansinum í kring um gullkálfinn,“ en sá miðill skal víst að eilífu vera á kostnað almennings.

Var Álftanes í útrás líka?

Álftnesingar fara ekki varhluta af hamaganginum. Hér hefur ríkt nánast neyðarástand frá sumri 2006, er fulltrúar Á – listans settu stefnu á að gera nýjan miðbæ á nesinu góða. Ekkert var látið með aðvörunarorð og fulltrúar D – lista gerðu sér samt vonir um að skynsöm lending gæti orðið og vildu taka þátt í mótun vinnunnar. Fljótlega kom í ljós að engin skynsemi var í þeirri vinnu, allt eitt allsherjar leynimakk. Allt samráð sem kynnt var að yrði í nafni lýðræðis og ást á skoðunum íbúanna, var í skötulíki og niðurstaðan eftir því.

Við sitjum uppi með dýrasta skipulag svæðis, sem gert hefur verið á öllu landinu. „Grænn miðbær“ á Álftanesi með gífurlegum fjölda íbúða, miklu magni verslana og skrifstofa, risastóru menningarhúsi og 100 herbergja hóteli, auk skilyrða um stóra bílakjallara út um allt í votlendinu. Ekkert hefur orðið úr efndum um uppbyggingu á svæðinu og mun væntanlega verða veruleg bið á að svo verði.

Enn ku markmið fulltrúa Á – lista vera að hér rísi verslanir og skrifstofur í miklu magni, sem muni skapa bæjarsjóði miklar tekjur um ókomin ár! Það hefði kannski verið sniðugt af þeim að skoða áður en „útrásin“ hófst, allt það húsnæði sem hefur verið byggt og er hálfbyggt á höfuðborgarsvæðinu, með sömu væntingum í gríðarlegri hagnaðarvon. Síðan hefði verið sniðugt að skoða raunhæfa möguleika Álftaness, til þátttöku í „útrásinni“ með von um sneið af hagnaðarkökunni. En auðvitað var slíkt „of vitlaust“ til að virka.

Nú er farið að sjá fyrir endann á byggingu sundlaugarinnar. Laugin mun hæglega geta annað drjúgum hluta sundlaugargesta suðvesturhorns landsins. Líklegt er að kostnaður vegna leigu íþróttamannvirkjanna til Fasteignar næstu 30 árin verði Álftnesingum þungur baggi.

Á Álftanesi hafa verið gerðar óraunhæfar fjárhagsáætlanir, með yfirgengilegum markmiðum, sem lengi hefur verið varað við. Ekki það að menn hafi séð fyrir þau ósköp, sem nú hafa dunið yfir þjóðina, en það er morgunljóst að hér hefur verið rasað um ráð fram, svo um munar. Það var mjög erfið staða, sem Álftanes var komið í, áður en fjármálakreppa skall á. Best lýsing þessa ástands nú eru orð fyrrverandi forseta bæjarstjórnar Kristjáns Sveinbjörnssonar „það hefur allt staðist í áætlunum Á - listans, nema tekjuhliðin!“ Nú hefur hann sagt skilið við bæjarstjórnina „af persónulegum ástæðum.“ Það er vissulega sérkennilegt að maðurinn sem hafði meðal annarra forystu um margt ótrúlega „kosningabarráttu“ vorið 2006 og ber ábyrgð á hræðilegri skuldastöðu bæjarsjóðs, hefur nú sagt af sér sem bæjarfulltrúi. Það gerir hann þegar ljóst er orðið að þau ósköp, sem fulltrúar Á – lista hafa boðið Álftnesingum upp á hefur verið ótrúlega dýr markleysa.

Þannig er reyndar með lög um sveitarstjórnir, að ekki er gert ráð fyrir þeirri háttsemi sem hér hefur viðgengist. Samkvæmt lögunum þurfa menn ekki að svara fyrir gerðir sínar. Í lögunum er gert ráð fyrir ráðdeild og umhyggju fyrir fé íbúanna, bæjarsjóðnum. Svo hefur reyndar ekki verið á Álftanesi á þessu kjörtímabili.

Hvert stefnir?

Með nýsamþykktri fjárhagsáætlun fyrir árið 2009 er ekki gerð raunveruleg tilraun til þess að takast á við vandann. Enn er gert ráð fyrir óraunverulegum tekjum t.d. af sölu byggingarréttar á miðsvæðinu vegna bygginga skrifstofu- og verslunarhúsnæðis og blöff vaxtakostnaður sýndur. Það er ekki gott að enn ríkir sýndarveruleiki á Álftanesi, því miður.

Álögur á íbúa verða auknar með hærra útsvari og fasteignatengdum gjöldum. Fulltrúar D – lista töldu algerlega nauðsynlegt að taka fast á þeim veruleika, sem við blasir á Álftanesi. Álftanes er meðal allra skuldsettustu sveitarfélaga landsins.

Ábendingum og tillögum fulltrúa D – lista varðandi fjárhagsáætlun næsta árs var tekið fálega, fékk eins konar sýndarumræðu. Ef fer fram sem horfir munu skuldir bæjarsjóðs aukast gífurlega á nýju ári og er þó nóg komið!

Er von?

Já, það er alltaf von. Íslendingar eru þekktir fyrir allt annað en að gefast upp. En enn eru ekki öll kurl komin til grafar. Næsta ár er sagt að verði erfitt. Ég tel að erfið ár séu framundan hjá þjóðinni allri. Og þá er algerlega nauðsynlegt að við setjum nýja ramma og sníðum okkur stakk eftir vexti, hvert fyrir sig. Það er ljóst að mjög erfitt verður hjá mjög mörgum. En það er morgunljóst að samstaða sú sem kynnt var fyrir miðjan október sl. milli ríkis og sveitarstjórna um að standa vörð um grunnþjónustu og að verja þá sem minna mega sín hefur þynnst út verulega. Alþingi hefur sett mörg ný lög, sem sum hver gera ekki annað en að auka á álögur og skuldir heimila.

Við stöndum einnig fram fyrir því að veruleg hætta er á stjórnarkreppu í landinu. Formaður Samfylkingarinnar hefur hótað stjórnarslitum, verði ekki samþykkt á landsfundi Sjálfstæðisflokksins að hefja aðildarviðræður við ESB. Það er illt í efni þegar stjórnmálamenn taka svo léttvægt á þungu og miklu alvörumáli og láta í raun eins og að hér sé um að ræða einhverslagt hókus pókus, til bjargar Íslandi á erfiðum tímum og margir hrífast með. En á hvaða forsendum virðist svo vera að þjóðin sé þessu fylgjandi? Það er vissulega með miklum ólíkindum að stjórnmálamenn komist upp með langtímum saman að bera á borð slíka hluti sem þessa ESB aðildarumræðu, án þess í raun að tala um kjarna málsins. Þau grundvallaratriði hlýtur að þurfa að setja fram um skilyrði þess að Ísland gangi í ESB, til þess að landsmenn sjái hvað í raun felst í slíkri aðild. Þau skilyrði og væntingar hafa ekki verið kynnt af forystu Samfylkingar. Það eitt er með miklum ólíkindum.

Frekar furðulegt dæmi, en blaðrið þekkjum við héðan af Álftanesinu, það er einfaldlega hamast í einhverju málæði, sem fólk virðist taka mark á til að byrja með, svo kemur hið sanna í ljós, fólk áttar sig en illa er aftur snúið.

Nýr veruleiki.

Á nýjum tímum og erfiðum í heimskreppu, höfum við Álftnesingar, sem aðrir landsmenn, mikla þörf fyrir breyttar áherslur í hinum stóru sameiginlegu verkefnum og einnig í ranni hvers og eins. Æðruleysi okkar og kraftur mun skila okkur á betri brautir en kosið hefur verið að feta síðustu misserin.

Foreldrar okkar margra og forfeður lifðu krappa tíma og margir við örbirgð.
Mörgum okkar var kennt að sýna ráðdeild og hagsýni og að fara varlega með fé og einkum fé annarra. Við erum enn að læra. Verum bjartsýn þrátt fyrir allt.

Óska Álftnesingum gleðilegs nýs árs og hvet okkur öll til varkárni á nýju ári.

Guðmundur G. Gunnarsson bæjarfulltrúi Sjálfstæðisfélagsins.