Stofnun Listans. Af hverju ég?

Ég vil þakka af heilum hug það traust sem mér er sýnt með hvatningu um að taka þátt í að stofna nýtt framboð Listans.

Þessu til skýringar er að undanfarna mánuði hef ég fengið áskoranir um að gefa kost á mér til framboðs í kosningunum 29. maí nk. Einkum síðustu þrjár vikurnar fyrir lokafrest til að skila inn framboðsgögnum til kjörstjórnar. Mér hefur verið talin trú um að ég geti enn gert gagn, einkum með góðum hópi fólks, sem gaf kost á framboði í nafni Listann.

Til þess að láta reyna á hvort stofnun

Listans – óháðs framboðs áhugafólks um velferð Álftnesinga,

hefði hljómgrunn, þá tókum við fimm einstaklingar að okkur að kanna hug tiltekins hóps Álftnesinga til hugmyndarinnar.

Hugmyndin og samstaðan um stofnun Listans byggir á því að tekist hefur á undra skömmum tíma að leggja bæjarsjóðinn okkar í rúst. Andstaða í hópnum er þétt gegn því að álagsþvinganir í formi hærri opinberra gjalda og hærri gjalda vegna þjónustu vari lengur en góðu hófi gegnir. Því er eina vitið að ganga hratt fram og hefja vinnu við sameiningu Álftaness og annars bæjarfélags á höfuðborgarsvæðinu, strax að kosningum loknum.

Viðbrögðin við erindum okkar um stofnun Listans voru vægast sagt stórkostleg. Í upphafi var markmið að ef það fengjust tíu einstaklingar með víðtæka reynslu til að taka sæti á Listanum, þá yrði gengið alla leið og stofnað framboðið.

Vinna þessi hófst seinni partinn föstudaginn 30. apríl sl. og á sunnudeginum 2. maí var ljóst að af framboðinu yrði. Frá mánudeginum 3. maí til föstudagsins 7. maí fjölgaði stöðugt í hópnum, bæði þeirra sem buðust til að taka sæti á listanum og einnig þeirra, sem vildu gerast meðmælendur Listans. Var það í raun svo að þegar upp var staðið voru fleiri en 14 einstaklingar, sem vildu skipa sæti á Listanum. Afar ánægjulegir dagar fyrir okkur sem að undirbúningi stóðum. Dagar sem fylltu hópinn eldmóði til góðra verka við mjög erfiðar aðstæður á Álftanesi.

Við sem stöndum að framboði Listans erum mjög ánægð með móttökurnar og hvatninguna.

Það er skammur tími til stefnu, en alveg nægur. Málefnin sem fyrir liggja eru ekki í mörgum liðum. Við verðum að tryggja hagsæld Álftnesinga, það verður ekki gert nema með því að aflétta álagsþvingunum, sem bæjarstjórn varð illu heilli að samþykkja að setja á íbúa í vetur.

Hópurinn sem hefur samþykkt að taka sæti á Listanum er magnaður. Ég er ánægður að fá tækifæri til að vinna með svo eindregnum hópi áhugafólks um velferð Álftnesinga.

Þó svo að ég sé í Sjálfstæðisfélaginu og því í Sjálfstæðisflokknum, þá er Listinn með öllu óháður stjórnmálaflokkum, en einstaklingar á listanum og meðmælendur eru úr öllum áttum stjórnmála og flokksskírteini eða ekki flokksbinding, er algerlega utan við sjónarsvið Listans.

Auðvitað hef ég fengið þá spurningu í þessari atburðarrás hvort ég sé að gera uppreisn gagnvart D – listanum? Hvort ég væri í fýlu vegna niðurstöðu prófkjörsins? Hvort ég geti ekki hætt?
Auðvitað er ég ekki í fýlu vegna prófkjörsins, enda vita margir að ég sagði að þeim „leik“ loknum, að nú væri einfaldlega komið að leiðarlokum hjá mér. Mínu tímabili í bæjarstjórn Álftaness væri að ljúka.

Ég verð í Sjálfstæðisfélaginu áfram og læt ekki flæma mig úr því, sem ég og fleiri góðir einstaklingar stofnuðum vorið 1984.

Félagið hefur aðeins borið af leið um stund og ég er klár á því að það tekst einhvern tímann að rétta kúrsinn, þegar menn átta sig á því að æskilegt er að hafa stuðning fleiri íbúa en bara þeirra sem skráðir eru í D – deildina.

Ég hef velt upp áleitnum spurningum, sem stjórn Sjálfstæðisfélagsins hefur ekki treyst sér til að fjalla um, með eðlilegum hætti á félagsfundi eða öðrum fundum. Ég tel betra að halda til þar innan dyra, þó svo að ég hafi ekki áhuga á línunni, sem þar er gefinn þessa mánuðina. Það er nú bara þannig. Ég tel frekar eðlilegt að ég hafi færi á því síðar að spyrja spurninga, sem félagsmaður heldur en að yfirgefa þetta ágæta félag.

Þar er ég sérstaklega að vísa til bréfs, sem ég skrifaði á heimasíðu Sjálfstæðisfélagsins 11. janúar 2009 og er hér á blogginu einnig. Þetta bréf olli titringi því miður, enda fannst mér þá komið að því að Sjálfstæðisflokkurinn þyrfti að kíkja í gaupnir sér. Þetta bréf olli því að vissir aðilar í Valhöll fóru á taugum og fengu þáverandi forsætisráðherra þá formann flokksins og þáverandi menntamálaráðherra, þá varaformann flokksins til þess að hringja í mig. Bara svona „kammó“ spjall, sem við áttum saman 12. janúar. Einnig var hringt úr Valhöll í formann Sjálfstæðisfélagsins, sem boðaði stjórn félagsins á skyndifund 13. janúar um þetta „vandamál“ og var samþykkt ályktun í snatri á fundinum.

Við þetta rofnaði samband mitt að mestum hluta við hinn stærri trúnaðarhóp D. Athygli vakti hve stjórnin gekk bratt til verks vegna „vandamálsins“ og hefði ég nú talið miklu árangurs ríkara að elta ólar við önnur aðsteðjandi vandamál heima fyrir, en mínar skoðanir á vandamálum Sjálfstæðisflokksins.

Frelsi til tjáningar er mér afar dýrmætt, eins og fleirum. Ég hef ekki kynnst því fyrr í mínu félagi að tilraun sé gerð til þess að hefta skoðanaskipti, eða að tillögur til umræðna séu settar í svona bjánalegt samhengi. Það var sem sagt í janúar í fyrra að ég fékk slíkt beint í æð.

Það er mjög alvarlegt mál að félagar mínir í Sjálfstæðisfélaginu séu ekki tilbúin til þess að skoða hrunadansinn og þátt okkar flokks í ósvinnunni.

Í skjóli andvaraleysis eða sambandsleysis og þægingar alþingis og stofnana ríkisins, þreifst botnlaus spilling og yfirhylmingar skipulagðrar glæpastarfsemi. Þessi múgsefjun orsakaði m.a. þær aðstæður á Álftanesi að takmarkalaus fyrring réð ferðinni hér heima fyrir. Kjánalegar afleiðingar fyrir íbúana af völdum dæmalauss drambsháttar ofan í ástandið sem skapaðist af bankahruni fámennrar kjánaklíku sem þó náði að krækja í sér um líka mjög víða.

Ég er þeirrar skoðunar að alþingismenn þeir sem ég hef kosið í undanförnum tveimur alþingiskosningum hafi ekki lagt spilin á borðið í aðdraganda þeirra kosninga. Þeir vissu meira en þeir sögðu, enda lá ljóst fyrir í ráðuneytunum allt frá árinu 2005 að kerfið gæti sprungið yrði ekki brugðist við, sem ekki var gert. Allt átti að lagast af sjálfu sér.
Ég kaus skv. minni sannfæringu og tel að alþingi hafi ekki staðið sína vakt, svo sem ég hélt að þau væru kjörin til. Slíka gagnrýni er betra að koma á framfæri verandi innan búðar í Sjálfstæðisflokknum en utan, sem ég tel að verði endurreistur á góðum grunni, þegar menn hafa áttað sig á að sumir þingmanna okkar hafa verið og eru á villigötum. Slíka menn þarf að leiða frá trúnaðarstörfum fyrir flokkinn og fá þá einstaklinga til starfa, sem eru trúir sjálfstæðisstefnunni og því sem hún stendur fyrir.

Samvinna okkar fulltrúa Sjálfstæðisfélagsins í bæjarstjórn Álftaness hefur verið og er með miklum ágætum og engan skugga borið á. Það er mér heiður að vinna með fólki, sem hefur gott eitt til málanna að leggja fyrir Álftnesinga og vinnur af heilindum að settum markmiðum.

Á grunni heiðarlegra samskipta og magnaðrar samvinnu er Listinn stofnaður, af áhugahópi um velferð Álftnesinga.

Guðmundur